Ποίηση και Φωτογραφία!

Ποίηση και Φωτογραφία!

Ο πιο μαγικός ίσως συνδυασμός. ”Μια εικόνα χίλιες λέξεις” λέει ο σοφός λαός. Κι έχει απόλυτο δίκιο. Μια εικόνα είναι ικανή να διεγείρει απίστευτα συναισθήματα  στις ψυχές μας. Χαρά, πόνο, θλίψη. Όμως και δυο λέξεις είναι αρκετές για να μας ταξιδέψουν σε μέρη μακρινά, ονειρικά. Εκεί που η φαντασία και η πραγματικότητα χορεύουν πιασμένες χέρι-χέρι...

Ας αναλογιστούμε πόσες όμορφες εικόνες χαϊδεύει το βλέμμα μας καθημερινά. Κάθε πετάρισμα του βλεφάρου και μια νέα εικόνα η οποία διεισδύει στο υποσυνείδητο ώσπου κάποια στιγμή να λησμονηθεί. Να, λοιπόν, η αξία της φωτογραφίας. Πάνω σε ένα απλό φωτογραφικό χαρτί, μπορούν να καταγραφούν χιλιάδες εικόνες και συναισθήματα. Έτσι, η  μαγεία ποτέ δεν χάνεται. Τυπώνεται στο χαρτί και αφήνει το αποτύπωμα της στον χρόνο. Για πάντα.

Φωτογραφίες χαρούμενες, ζωντανές μα και θλιμμένες, σκοτεινές. Μάτια που σε κοιτάζουν ικετευτικά, παιδικά χαμόγελα, εικόνες εφηβικής ανεμελιάς αλλά και θολωμένα βλέμματα άστεγων, άνθρωποι μοναχικοί και  πονεμένοι, ερειπωμένα μέρη.. Εικόνες σαν αυτές αλλά και πολλές άλλες ενέπνευσαν και εμπνέουν ακόμη και σήμερα ανθρώπους, οι οποίοι 'φανερώνουν' τον συναισθηματικό τούς κόσμο πάνω σε ένα άσπρο χαρτί, χρησιμοποιώντας μονό λίγες λέξεις.

Κι απ΄ την άλλη πλευρά αξιόλογοι ποιητές παρατηρούν γύρω τους τον κόσμο τους δημιουργώντας νέες ιδέες κ αισθήματα τα οποία εάν δεν καταγράψουν στο χαρτί, δεν βρίσκουν την εσωτερική γαλήνη. Και όπως λέει ο Καρυωτάκης “Μας διώχνουνε τα πράγματα και η ποίησις είναι το καταφύγιο που φθονούμε” .Είναι εμφανές λοιπόν, πως για τον άνθρωπο η ποίηση είναι βάλσαμο. Ένα  μεταφορικό μέσο που τον οδηγεί για λίγες στιγμές μακριά από την σκληρή πραγματικότητα.

Kαι φέτος λοιπόν, για μια ακόμη φορά όλοι εμείς οι νέοι μαθητές δημιουργήσαμε! Στηριχτήκαμε πάνω σε ''δυο'' στίχους κάποιου ποιήματος, οι οποίοι έγιναν το εφαλτήριο δημιουργίας μας. Αυτοί οι ''δυο'' στίχοι μάς οδήγησαν στην ουτοπία. Εκεί απαθανατίσαμε ονειρικές εικόνες οι οποίες περιγράφουν με τον τρόπο τους αυτά που θέλουν οι στίχοι να πουν...Εικόνες που θελήσαμε να μοιραστούμε μαζί σας!

Στο πλαίσιο του διαγωνισμού αυτού, όλοι μας βιώσαμε μέσω των ποιημάτων και των φωτογραφιών, τη χαρά, τη θλίψη, τον ανθρώπινο πόνο  και άλλα πολλά τα οποία χάνουν την αξία τούς με τα πολλά λόγια και τις φλυαρίες.. Με μια φωτογραφία και δυο στίχους ενός ποιήματος επιχειρήσαμε να αισθανθούμε την πραγματική και ουσιώδη έννοια της τέχνης, η οποία φέρνει πιο κοντά τούς ανθρώπους. Έτσι, ενώσαμε με τρόπο διακριτικό δυο μεγάλους τομείς της καλλιτεχνικής δημιουργίας: την ποίηση και τη φωτογραφία. Κάποτε ο Πλάτωνας είχε πει “η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση, η ποίηση ομιλούσα ζωγραφική”.

Εμείς με τη σειρά μας λέμε το εξής :“η ποίηση είναι σιωπηλή φωτογραφία, η φωτογραφία σιωπηλή ποίηση”.

Κείμενο της μαθήτριας Μαρίας Σκλαβενίτη